Zo jong vol Zo jong vol van ideeën geen nee maar ja, misschien idealen zonder falen maar hard die stralen! Stuiten terug op spiegels en jij, verblind en verdoofd, toch doorgaan heb jij, een zin van bestaan? waar mensen zich aan stoorden toch van zo lang geleden van die scherpe woorden van jou, die niemand meer herkent die je kent, of ment als een ruiter verstand of gevoel zonder doel met tegenzin en tranen van jou? uitgeput van klanken zonder te bedanken voor jou?